ใจหายหมดเลย

น้องๆ ตื่นมาสายๆ ของวันอาทิตย์ ใจหายเหมือนกันว่า จะ.......

...ไม่ได้ไปเรียนกับเพื่อนๆ อีกแล้ว ยกเว้นอาจจะต้องไปสอบคอมพรีใหม่ (ไม่อยากไป แต่ถ้าไปก็ไปด้วยกันนะ คนเดียวมันเหงา ฮ่า ฮ่า ฮ่า)
...ไม่ได้กระหืดกระหอบไปเรียน
...ไม่ได้ไปกินข้าวกล่อง
...ไม่ได้ยินเสียงเพื่อนๆ
...ไม่ได้แซวทำปากหมาใส่
...ไม่ได้เคร่งเครียดกับงานกลุ่ม
...ไม่ได้ซีเรียสกับการเตรียมสอบ
...ไม่ได้รอสรุปจากอิม และเดียร์ คืนก่อนสอบ
...ไม่ได้แอบซุ่มอ่านหนังสือคนเดียว หรือมาติวกับเพื่อน
...ไม่ได้แอบลุ้นคะแนนสอบ ทั้งของตัวเองและของเพื่อน
...ไม่ได้ไปหาของขวัญให้เพื่อนในวันเกิด
...ไม่ได้ร้องแฮปปี้เบิร์ดเดย์ ให้เพื่อนฟัง
...ไม่ได้ไปทำอะไรขำๆ หน้าห้อง ตอนพรีเซนต์
...ไม่ได้ไปนั่งร้านแมคโดนัล หรือบ้านไร่กาแฟ แบบหามรุ่งหามค่ำ
...ไม่ได้ไปนั่งใต้ตึกมหิต จนยามไล่ตอนสามทุ่ม แล้วไปต่อกันใต้ตึกห้าสิบปี แบบต้องลุ้นชิงที่นั่งมีปลั๊กไฟถึงเที่ยงคืน
...ไม่แอบสงสัยเพื่อนคนโน้น
...ไม่ได้แอบห่วงเพื่อนคนนี้
...ไม่ได้แอบหงุดหงิด และหมั่นไส้กันบางหน
...ไม่ได้ทำอะไรอีกหลายๆ อย่าง

เรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นมากมายในรุ่นของเรา BSD2EX แต่ตอนนี้ห้องเรียนที่เราได้ใช้ชีวิตในการเข้าชั้นเรียน บรรยากาศแบบนั้น คงไม่มีสำหรับพวกเราอีกแล้ว

.... แม้ว่าการเรียนจะจบไป แต่มิตรภาพที่เราได้สร้างวันละเล็กละน้อยจะยังคงอยู่ เรายังคงชวนไปเทียวเล่น กิน ออกกำลังกาย ทำบุญ ช่วยทำโปรเจค ไปงานแต่งงานเพื่อน และอื่นๆ อีกมากมาย ตราบเท่าที่เรายังคงส่งความรู้สึกดีๆ ถึงกันเสมอ

... เสาร์หน้าอาจจะเป็นเวลาที่น้อยนิดด้วยซ้ำไป เมื่อเทียบกับระยะเวลาที่ผ่านมา ต่อไปนี้ไม่มีกลุ่มแล้ว ไม่ต้องทำงานกลุ่มแล้ว คงเหลือแต่เพียงรุ่น BSD2EX ของพวกเรา ที่เราบางทีก็อาจจะลืมๆ มันไปบ้าง เสาร์หน้าคงเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีกับเรื่องราวของรุ่นที่จะมีต่อไป ถ้าทุกคนอยากให้มันมีต่อไปเรื่อยๆ

...พี่นุขอขอบคุณน้องๆ ทุกคนตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา (โบกมือ) ที่ได้มอบสิ่งที่เป็นเกียรติที่สุดให้คือ ได้รับความไว้วางใจ และความร่วมมือ ไม่ว่าพี่จะทำอะไร น้องๆ ทุกคนก็ช่วยอย่างเต็มที่ และเต็มใจตลอดมา รวมทั้งความเกรงใจต่างๆ ซึ่งพี่คิดว่าพี่ได้รับมาอยากมากมาย ทั้งเมื่อยังทำหน้าที่เป็นหัวหน้าห้อง หรือไม่ได้ทำแล้วก็ตาม สิ่งเหล่านี้พี่ขอขอบคุณที่ทุกคนมอบให้นะครับ เกียรติ และเกลียด เป็นเรื่องเดียวกันคือเราสร้างเองไม่ได้ ต้องให้คนอื่นมอบให้ ไม่มีใครทำอะไรถูกใจใครได้ตลอดเวลา พี่นุอาจจะทำให้ไม่พอใจบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง ในบางคราว ก็ขอให้ลืมๆ มันไปนะครับ

...ยอมรับว่าค่อนข้างเครียดเหมือนกันตอนแรกๆ ที่เข้ามาเรียนว่าจะเรียนได้ทันน้องๆ หรือเปล่า เพราะห่างการเรียนไปหลายปี จะเข้ากับน้องๆ ได้ไหม แต่สุดท้ายแล้วสรุปได้ว่า พี่รักพวกเราทุกคนครับ

แจ๊ค เห็นมากะแฟน ตอนวันสอบ ตอนนั้นยังไม่อึ๋มเท่าตอนนี้ เป็นสาวอารมณ์ดี เฮฮาให้ห้าดาว

ปา กะกานต์ รอเข้าห้อง ตอนสอบเข้า นึกในใจสูงฉิบเป๋ง ทั้งคู่เลย ได้มีโอกาสร่วมงานกันเทอมนึง

แนน เจอวันแรก ตอนรอสัมภาษณ์ และเจออีกทีตอนไปปฐมนิเทศน์ รถไฟฟ้าใต้ดินมีปัญหาช้าเกือบไปรับน้องไม่ทันเสียงขับเสภายังกังวานอยู่ แต่ที่น่าจำคือ ทำร้องเท้าหลุดบนเวที คิคิ

เจอเดียร์กะไท วันแรกรออยู่หน้าห้องภาค ตอนมารายงานตัว เจ้าหน้าที่ไปกินข้าว ไทตอนนี้ผอมหละ เดียร์ยังหน้าแป้นยิ้มเหมือนเดิม

เจอเบิร์ดนั่งกะอั๋น นั่งด้วยกันคู่แรกบนรถ อั๋นก็เรียนเก่งขนาดไม่ค่อยจด แต่งตัวเรียบร้อย หลังๆ มาสังเกตุให้ดีเชิ้ตแขนยาวตลอด

ส่วนเบิร์ด ถ้าใครได้นั่งหลังห้อง จะเห็นจอเบิร์ด เปิดภาพสาวเจแปน ให้ดูประจำ

ทำเอาพี่ชายนั่งอมยิ้ม ไม่พูดไม่จาเลย

แนนนั่งกะชุ พี่นุนั่งกะกู้ อิมนั่งคู่กะกิ๊ป

กู้นั่งหน้าห้องตลอด เงียบแต่ฮาอีกคนหนึ่ง ได้ข่าวว่าถ้ากู้พูดอะไรออกมา จะทำให้เพื่อนๆ มีรอยยิ้มได้ทันที

ถ้ามีกู้ต้อง มีศักดิ์ พี่ศักดิ์กูรู ประจำห้อง ถ้าเรื่องคอมพิวเตอร์ วิชาการ ถามพี่ท่านได้ รู้ลึกรู้จริงรู้แจ้ง และไม่งกวิชาด้วย

แต่จำได้ว่า พี่กอล์ฟ ไปปลีกวิเวกคนเดียวหลังรถ พี่ศักด์นั่งกลางๆ รถ

พี่กอล์ฟนี่ขาเฮหลังห้องครับ ตอนนี้กลายเป็น duo ไปแล้ว ถ้ามีกอล์ฟ ต้องมีกิต ขวัญใจสาวๆ ประจำห้อง โดยเฉพาะทีม Freewill เขาหละขวัญใจตัวจริง

เปิ้ลนั่งคู่กะพงษ์ โจ้คู่กะโบ้ อ๊อคคู่กะหนุ่ม ***เออวุ้ยกลุ่มนนี้นั่งคู่กะใคร ลาออกหมดเลยนี่หว่า ซวยหละตู **

ปิ๊งเสียงโจ้ ตั้งแต่ตอนรับน้อง เสียงหล่อนุ่มเหลือเกิน ต้องเก็บเอามาใช้งาน มุขเด็ดล่าสุดยังฝังใจ "อ.ก้อย รัดชะวิน"

อ๊อค ช่างภาพเซอร์ๆ ประจำรุ่น เอกลักษณ์คือ ต้องมากะผ้าใบเน่าๆ ฮ่า ฮ่า กับประโยค สวยคร๊าบบ แต่เด็กเขาแยะจริงๆ นะท่านผู้ชมเสื้อ I BSD Chula ก็น้องในเครือเขาครับท่าน

แบด จะว่าไปก็ฮาอารมณ์ดี แซวแต่ละทีเอาฮากระจา พี่คุยด้วยแล้วก็รู้สึกสบายใจดีคนหนึ่ง ว่าแต่ปีหน้าจะเอาถ้วยโบว์ลิ่งไหมอะ หรือให้อ๊อคกะรุ่นอื่นอีก

เปิ้ล สาวร่างใหญ่ ไทยพาณิชย์ ไม่ได้ว่าอ้วนนะ แค่อวบๆ หมวยใหญ่ประจำรุ่น อาจจะไม่ค่อยได้สุงสิงกะเพื่อนๆ กลุ่มอื่นๆ เพราะมาสายประจำแต่ตัวจริง ฮาสี่ดาวเลย หมวยใหญ่ชอบดื่มเบียร์ เที่ยวคราวนี้จะได้เห็นถังเบียร์กัน

แก้วนี่ เรียกว่าขาซิ่งประจำทางหลวง อย่าให้ขับนำทางนะครับ เพราะจะตามไม่ทัน เฮอๆๆ เรื่องน้ำใจคนนี้ไม่ต้องห่วง ดอกกุหลาบทุกงาน แก้วเป็นคนรับอาสาซื้อให้เกือบทุกครั้งครับ

อิม ตัวเล็ก ทำงานไว สมองไว จัดการไว ที่สำคัญทำสรุปไวมากๆๆ ช่วยเพื่อนๆ ด้วยชีทสรุปอยู่หลายหน แต่งานนี้ก็ต้องขอบคุณเดียร์ด้วยคร๊าบบ

กิ๊ป คุณน้องกล้ามาก เรื่องกิจกรรมขอให้บอก พร้อมเต็มที่ อาจจะดูก๊งๆ บ้าง แต่ก็น่ารักสมวัยน้องคนเล็กของห้อง ลูกของกลุ่มพ่ออั๋นแม่อิม เขาหละครับ แต่ทำเสียวสุดคือตอนนั่งรถไปด้วย ตัดทีเดียวสามเลนยังไม่พอ ขับรถแล้วหันมาคุยด้วยเลยนี่หละครับ หัวใจจะวายหลายรอบครับ

น้าหนุ่ย เอกลักษณ์คือใส่แว่น superman ขาประจำหลังห้อง ภาระกิจหลักคือ วันหยุดจะต้องซักผ้า และเป็นคนขี้ร้อนครับ มีแอบงีบบ่อยๆ อิอิ

ตัน ก็เป็นคนเก่งครับ มีความคิดสร้างสรรค์ แต่ถ้าเปิดใจอีกนิดส์หนะ compromize ทางความคิด เจ๋งเลยหละครับ

เจิน ตัวเล็กตาหวาน โดนแซวประจำ ก็คนมันน่ารัก น่าแซวอะเน๊อะ

ปิ่นผมยาวหน้าม้า เปลี่ยนทรงอย่างวันก่อนก็ดูสวยนะ

หมิว นานๆ พูดที หน้าไงอย่างน้านเลยทุกอารมณ์แหะ นานๆ ดีใจจะเห็นยิ้มมาหน่อย

บัว สาวเฉี่ยวหุ่นระดับซุปเปอร์โมเดล ถ้าอยู่เมืองนอกนะผิวแบบนี้ แขนขายาวแบบนี้ ไม่ต้องมาเขียนโปรแกรมหละ

บี หมวย เรียบร้อยสุดๆ เวลาโมโหนี่ไม่สังเกตไม่รู้เลยนะครับผม ต้องสังเกตถ้าพูดเร็ว แล้วเสียงดังขึ้นอีก 10 เปอร์เซ็นต์หนะ เรียกว่าไม่พอใจหละ


สุดท้าย ท้ายสุด


น้องป๊อป น้องญิ๋ง เฮียรักพวกเอ็งว่ะ เรื่องน้ำใจสองคนนี่สุดยอด ไม่ได้สองคนนี้หลายๆงานคงทำไม่สำเร็จ มีข่าวดีแบบพี่แบดอย่าลืมบอกนะ จะให้เฮียช่วยอะไรเต็มที่เลยน้อง อิอิ

ตกหล่นคนไหนไปบ้างป่าวครับ ไม่น่าหละนะ แล้วเจอกันเสาร์นี้ครับ

รักน้องๆ ทุกคนเลย

พี่นุ

ขอบคุณที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้นะครับ .... รักเพิ่มสองเท่า


ตกปุ๋ม กะเม้ง คิคิ

ปุ๋ม เงียบๆ เงียบมากๆ แต่รู้ว่าเก่งเอาตัวรอดได้ แต่หลังๆ ดูน้องปุ๋มจะดูเพลียๆ ไปหน่อยนะครับ

ส่วนเม้ง เพื่อนปุ๋ม ตอนนี้เปิดกิจการค้าขายเสื้อผ้าด้วย บางทีก็ดูเครียดๆ เหมือนงานหนักไม่ได้พักผ่อนแถมเป็นโรคภูมิแพ้ด้วยอะ ถ้าตกใจหรือประหลาดใจ จะต้องขึ้นต้อนด้วยคำว่า "เย้ย" ลองสังเกตดูดิ

โทษทีนะคร๊าบบ แก่แล้วหลงลืมบ้าง คิคิ พี่นุ